Jeszcze w sprawie Medjugorie

Dziś 25. dzień miesiąca, a więc dzień objawień w Medjugorie. Wydaje się więc, że powinienem odpowiedzieć Pelargonii na jej wpis do Księgi Gości. Co prawda i tym tematem się już zajmowałem nie raz, ale wraca on co jakiś czas, z czego wynika, że jest potrzeba napisania o tym ponownie.

Z Pelargonią wymieniłem kilka listów i książkę księdza Wójtowicza znam. Jest ona zresztą dostępna na necie. Ale nie zgadzam się z tym, co on twierdzi, więc nie widzę powodu, żeby ją promować. Wyjaśnię jednak po raz kolejny, dlaczego zamieszczam orędzia Maryi z Medjugorie i dlaczego wierzę, że to ona tam się objawia.

Przede wszystkim dla mnie najważniejsze jest moje osobiste świadectwo. Ja byłem w Medjugorie. Byłem tam dwukrotnie. Pobyt tam odmienił moje życie i odmiana ta jest trwała. To nie zmiana na tydzień, czy miesiąc na skutek emocjonalnego uniesienia. Ja byłem tam w roku 1999 i 2000. Minęło wiec pięć i pół roku od ostatniego pobytu, więc już chyba można mówić o trwałym wpływie tej pielgrzymki na moje życie.

A jaki to jest wpływ? Co konkretnie zmieniło się w moim życiu? Nie bardzo chciałbym tu opisywać moje życie, ale wystarczy, że wspomnę, że od ponad sześciu lat, od pierwszej pielgrzymki do Medjugorie odmawiam codziennie różaniec. Także spowiadam się przynajmniej raz w miesiącu i w ogóle staram się stosować do wszystkich próśb Maryi. Staram się używać wszystkich „kamieni do walki z szatanem”. Przypomnę, że tak jak Dawid miał pięć kamieni do procy, gdy przystępował do walki z goliatem, tak Maryja w Medjugorie dała nam pięć kamieni do walki z kudłatym: Post, modlitwa, najlepiej różańcowa, częsta spowiedź, częste uczestnictwo w Eucharystii i czytanie Pisma Świętego.

Każdy kto walczy z tym przesłaniem, walczy z tym, czego Kościół naucza od lat. Jan Paweł Wielki niejednokrotnie nawoływał do tych samych rzeczy. Nie jest więc w sumie takie istotne, czy to naprawdę Maryja tam się ukazuje dzieciom, czy nie. Nikt nie ma obowiązku wierzyć w prywatne objawienia. Nawet w te uznane przez Kościół. Ale każdy katolik powinien postępować tak, jak Kościół naucza. I w orędziach Medjugorskich nie ma nic innego, poza odwiecznym nauczaniem Kościoła Katolickiego.

Co zaś do samego wpisu do księgi gości, to odpowiem na niego tak: Nie zgadzam się z księdzem Wójtowiczem, że Medjugorie jest kontynuacją Garabandal. Argumenty, że szata „zjawy” ma taki, a nie inny kolor, że objawienie trwa tak długo, że pierwsze było wtedy, gdy dziewczynki szły na papierosa (co jest grzechem, bo były jeszcze bardzo młode) itd., itp., nie mogą być brane zbyt poważnie. Czyżby Maryja nie była w stanie ukazać się w takiej, a nie innej szacie? W Guadalupe ukazała się jako młoda księżniczka aztecka, zupełnie inaczej, niż w Lourdes, czy Fatimie. Dlaczego więc w Chorwacji nie mogłaby się ukazać właśnie tak, jak się ukazała? A kwestia grzechu? Cóż. Pan Jezus ukazał się Szawłowi na drodze do Damaszku, gdy ten zmierzał tam by skazywać na śmierć chrześcijan. A to chyba cięższy grzech, niż palenie papierosów, gdy się ma 16, czy 17 lat.

Ja osobiście nie mam żadnych wątpliwości, że wizjonerzy kogoś widzą. Nikt na świecie nie jest w stanie przez 25 lat ciągnąć takiego oszustwa, o którym wie tyle osób i tyle jest w nie zaangażowanych. Gdyby ktoś namówił szóstkę nastolatków na kłamstwo, to jest niemożliwe, żeby po tylu latach choć jedno z nich nie wypaplało tego. To są przecież teraz osoby czterdziestoletnie. Nie wszystkie już mają codzienne objawienia. Jaką by mieli motywację, żeby to ciągnąć tyle lat? To jest zupełny absurd, żeby tak sądzić. Kto tak uważa, nie zna w ogóle ludzkiej natury. Zresztą… wystarczy spojrzeć na polityków. Nie są w stanie niczego ustalić za zamkniętymi drzwiami, co by zostało tajemnicą przez miesiąc. Nie mówiąc już o tym, by choć polowa z nich wytrwała w tym postanowieniu. A ja mam uwierzyć, że szóstka nastolatków i kilkunastu kapłanów od ćwierćwiecza oszukuje cały świat? Nonsens.

Jedyna alternatywa, to możliwość, że to, co oni widzą, to nie jest Maryja. Kudłaty potrafi zwieść każdego. Tylko, że Biblia nas uczy, że:

„Poznacie ich po ich owocach. Czy zbiera się winogrona z ciernia albo z ostu figi? Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, a złe drzewo wydaje złe owoce. Nie może dobre drzewo wydać złych owoców ani złe drzewo wydać dobrych owoców. Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone. A więc: poznacie ich po ich owocach.” (Mt 7, 16-20)

A więc jakże by to mógł być kudłaty, jak owoce Medjugorie są takie wspaniałe? Tysiące, miliony ludzi odmieniły swe życie. Tysiące świadectw kapłanów, mówiących o wysłuchaniu spowiedzi z wielu lat, spowiedzi, jakich nie słyszeli nigdy w życiu. Świadectwo kardynała Wiednia, Christopha Schönborna, osobistego przyjaciela i byłego ucznia Benedykta XVI i człowieka odpowiedzialnego za redakcję Katechizmu, mówiące o wielkim wpływie Medjugorie na ilość powołań kapłańskich, itd., itp.

Oczywiście, gdy kiedyś będzie ostateczne i końcowe stanowisko Kościoła, bez problemu i pokorą się do niego ustosunkuję. Ja się mogę mylić, Kościół nie. Ale Kościół, jak nam pokazuje historia, kilkakrotnie wydał zbyt ostrożne zalecenia. Tak działa Kościół. Jak dobry lekarz. „Po pierwsze nie szkodzić”. Tak było m. in. w początkowym zaleceniu zabraniającym głoszenia kultu Miłosierdzia Bożego według wizji siostry Faustyny i tak było z zakazem słuchania spowiedzi i odprawiania publicznie Mszy Świętej przez Ojca Pio. Pierwsza ta rzecz stała się na skutek błędów w tłumaczeniu „Dzienniczka”, druga na skutek nieżyczliwej opinii skierowanej do Watykanu przez miejscowego biskupa. Cóż. I nieżyczliwy biskup i fałszywe tłumaczenia tego, co wizjonerzy rzekomo powiedzieli są także obecne w Medjugorie. Zaczekajmy więc do ostatecznego orzeczenia Rzymu. Kiedyś ono nastąpi.

Ksiądz Wójtowicz tak pisze we wstępie do swej książki:

Wyrażając osobisty pogląd, nie chcę jednak w niczym uprzedzać ostatecznego orzeczenia Władz Kościoła, które pragnę przyjąć z uległością. Szukam prawdy, a nie rozgłosu, którego chociaż nieprzyjemny, uniknąć się nie da.

Do szukania prawdy zobowiązuje Pismo św.: "Nie każdemu duchowi wierzcie, ale badajcie duchy, czy od Boga są. albowiem wielu fałszywych proroków pojawiło się na świecie" (I J4, l). "Sam bowiem szatan podaje się za anioła światłości" (I Kor 11, 14).

Są dwie drogi możliwe szukania prawdy w takich sprawach, nie wykluczające się, owszem, uzupełniające się wzajemnie:
I. Zostawić to organom oficjalnym Kościoła i przyjąć ulegle ich orzeczenie.
II. W oparciu o zasady rozpoznawania duchów urabiać sąd własny, zawsze z gotowością poddania się wyrokowi Kościoła.

Nic dodać, nic ująć. Mogę się pod tym podpisać obiema rękami. Jednak, gdy dalej ksiądz Wojtowicz pisze, cytuję, że: „Gdyby sprawa była bezspornie pozytywna, orzeczenie władz już byłoby pozytywne.” to mam wątpliwości co do jego obiektywizmu. Jak można się spodziewać wydania opinii pozytywnej o czymś, co ciągle trwa? Kościół nie jest taki pochopny. Jest na to o wiele za mądry. Orzeczenia na pewno nie będzie, dopóki objawienia trwają. Ale ponieważ jedyne oficjalne oświadczenie Kościoła, jakie jest do tej pory, nie zabrania pielgrzymek do Medjugorie jako do miejsca kultu Maryjnego (podobnego do, powiedzmy, Jasnej Góry, gdzie przecież także nie było żadnych objawień, a „tylko” jest miejsce, gdzie się oddaje cześć naszej Matce i Królowej), to świadczy to dobitnie o tym, że niczego niezgodnego z nauką Kościoła nie dopatrzono się w orędziach i przesłaniach z tego miejsca. W końcu, w tym samym wstępie do swej książki, zaprzeczając samemu sobie, ksiądz Wójtowicz zauważa:

1. Orzeczenie pozytywne jest możliwe dopiero wtedy, gdy objawienia się skończą, można zbadać ich całość i skutki, losy wizjonerów, a wynik badań Urzędu Kościelnego (Kard. Ratzinger: pierwszym i niezastąpionym jest Bp Ordynariusz miejsca) jest całkowicie pozytywny. Tak było w sprawie Cudownego Medalika (1830 r.), La Salette (1846), Lourdes (1858), Fatimy (1917). W czasie ich trwania Kościół nie wydawał orzeczenia negatywnego, zachowywał postawę wyczekującą. Orzeczenie pozytywne nastąpiło po ich zakończeniu. Te objawienia są wielkim darem Bożym, złożone zostały w skarbcu Kościoła, znajdują się w spokojnym jego posiadaniu i przynoszą ciągłe owoce, są wielką pomocą ludowi Bożemu w pielgrzymce wiary. Nie obowiązują jednak do wiary, tak jak obowiązują dogmaty.

2. Orzeczenie negatywne nie musi czekać, aż seria objawień się skończy. Jeżeli w czasie trwania objawień wystąpią cechy negatywne. Urząd Kościoła jest obowiązany to orzec, by wiernych przestrzec przed błędem i uchronić przed duchową szkodą. Przykładem są objawienia w Garabandal w Hiszpanii (1961-1965 r.), które po orzeczeniu negatywnym ustały. Świeższym przykładem są pisma i działalność Vassuli Ryden, o których orzekła Kongregacja Nauki Wiary 6.X.1995, że te objawienia zawierają błędy doktrynalne i wezwała biskupów, aby należycie pouczyli swoich wiernych oraz nie dopuszczali do szerzenia jej pism, zaś wiernych, by nie uznawali objawień i wypowiedzi Vasuli Ryden za nadprzyrodzone. Przyjęcie takiego orzeczenia najwyższego Urzędu Kościoła obowiązuje wiernych w sumieniu, a tym bardziej kapłanów i biskupów. Okazywanie sprzeciwu i zachęcanie do niego innych jest grzesznym nieposłuszeństwem i budzi zgorszenie u wiernych.

A na razie mamy tylko takie oświadczenie, które cytuję także za książka księdza Wójtowicza:

"Na podstawie dotychczasowych badań nie można stwierdzić, aby wystąpiły nadprzyrodzone zjawiska i objawienia. Jednakże liczne zgromadzenia wiernych z wielu krajów, które przybywają do Medziugoria inspirowane motywami religijnymi i innymi, wymagają uwagi i opieki duszpasterskiej, w pierwszym rzędzie biskupa Mostaru, a wraz z nim i innych biskupów, tak by w Medziugoriu i w związku z nim rozszerzała się zdrowa pobożność do Błogosławionej Dziewicy Maryi, zgodnie z nauką Kościoła. - W związku z tym biskupi Jugosławii zapowiadają, że ogłoszą specjalne pastoralno-liturgiczne wytyczne. Również poprzez swoje komisje biskupi nadal będą śledzić i badać całokształt wydarzeń w Medziugoriu".

A oto jego własny komentarz do tego oświadczenia. Przypominam, ze to cytaty z książki, starającej się udowodnić, że Medjugorie to sprawka szatańska:

Jest to, jak dotychczas, ostatnie oficjalne orzeczenie w sprawie Medziugoria. Co z niego wynika?:
1) nie jest orzeczeniem pozytywnie stwierdzającym prawdziwość objawień,
2) nie przeczy, że zachodzą zjawiska i objawienia, ale dotychczasowe badania nie dają podstawy do stwierdzenia ich nadprzyrodzonego charakteru,
3) nie zamyka drogi do dalszego badania tych zjawisk. Trwają one do dziś -już 15 lat,
4) rozszerzająca się tam pobożność do Matki Bożej wymaga specjalnej troski i uwagi biskupów, aby była zdrowa, zgodna z nauką Kościoła, więc by nie zeszła na niezdrowe tory.

Jeżeli więc to wszystkie fakty, jakie ma ksiądz Wójtowicz, a reszta to są jego opinie, pozwólcie, że ja pozostanę przy moich opiniach. Nie uważam ich wcale za gorsze. I orędzia nadal będę zamieszczał, przynajmniej do czasu, aż Kościół uzna, że jednak to szatan nas tam zwodził, albo ja, lub ktoś autorytatywny dla mnie zauważy niezgodność orędzi z nauką Kościoła. Dopóki jednak Kościół i „zjawa z Medjugorie”, jak ją ładnie ksiądz Wójtowicz nazywa, mówią jednobrzmiącym głosem, dopóty na tej stronie będą zamieszczane przesłania. Nie mniej jednak, gdyby ktokolwiek w tych przeslaniach zauważył cokolwiek niezgodnego z Biblią i nauczaniem Kościoła, proszę o wskazanie mi tego. Gdy się zgodzę, usunę orędzie, gdy nie, chętnie uzasadnię dlaczego się nie zgadzam.

I nie traćmy energii na walkę z tak cudownym przesłaniem, bo nietrudno się domyśleć, komu na tym zależy. Nic złego nie wyniknie z tego, jak się będziemy więcej modlić, częściej spowiadać, jak popościmy o chlebie i wodzie, dla przebłagania naszego Boga za nasze grzechy i dla większej kontroli nad naszymi grzesznymi naturami. Nic złego nie ma w tym, że będziemy więcej czytać Biblię. W końcu Katechizm Kościoła Katolickiego przypomina nam słowa Świętego Hieronima, że "Nieznajomość Pisma świętego jest nieznajomością 1792 Chrystusa” (Paragraf 133). Nic złego nas nie spotka, jak będziemy częściej odwiedzać Jezusa w najświętszym Sakramencie podczas adoracji i jak Go będziemy częściej przyjmować do naszych serc. Nic złego nie ma w tym, ze na każdym, codziennym nabożeństwie w medjugorskie kościele, które trwa trzy godziny, od ponad dwudziestu lat są tysiące ludzi. Że wszyscy w skupieniu odmawiają różaniec. Że adorują Pana Jezusa. I jeżeli to komuś przeszkadza, to chyba nie zrozumiał tego cytatu z Biblii:

Ducha nie gaście, proroctwa nie lekceważcie! Wszystko badajcie, a co szlachetne - zachowujcie! (1 Tes 5, 19-21)