Kanada, niedźwiedzie i argumenty na istnienie Boga.

Napisałem właśnie dwa kolejne argumenty za tym, że Bóg istnieje. Oczywiście wiem, że nie są to „dowody na istnienie Boga” i że nie da się nikogo przekonać mocą argumentowania do istnienia Boga. Jednak wierzę, że mogą one być pomocne dla poszukujących i mogą być pewnym zapewnieniem dla wątpiących. Mogą być intelektualną rozrywką, ale też mogą być „odtrutką” na argumenty racjonalistów „udowadniających”, że Boga nie ma.

Co prawda wierzący nie potrzebują żadnych „dowodów”, a niewierzących żadne nie przekonają, ale nie wszystko jest czarne albo białe i nie każdy ma wiarę jak opoka, albo pewność, że wszystko, co jest, jest zaledwie formą istnienia białka. Jak można przeczytać w motto na stronie www.hiob.us zapożyczonym ze wstępu do encykliki Jana Pawła Wielkiego,

"Wiara i rozum (Fides et ratio) są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy. Sam Bóg zaszczepił w ludzkim sercu pragnienie poznania prawdy, którego ostatecznym celem jest poznanie Jego samego, aby człowiek — poznając Go i miłując — mógł dotrzeć także do pełnej prawdy o sobie."

Nasza wiara nie obawia się nauki, ani logicznego rozumowania. Wprost przeciwnie. Wiara i nauka, także filozofia, doskonale się uzupełniają.

Mówiąc o Bogu i Jego cudownym dziele: Właśnie wróciłem z ciekawej trasy. Byłem po raz pierwszy w życiu w dwóch kanadyjskich prowincjach: Albercie i Kolumbii Brytyjskiej i w jednym stanie Ameryki: Północnej Dakocie. To 48. stan w mojej „kolekcji”, ostatni, jakiego nie udało mi się zaliczyć do tej pory z czterdziestu ośmiu leżących razem między Kanadą a Meksykiem. Nie widziałem także dwóch najpiękniejszych stanów: Hawai i Alaski, ale tam raczej nie uda mi się dotrzeć ciężarówką, więc muszą zaczekać na któreś z wakacji. Pewnie już tych „emerytalnych”, bo na razie nie planuję wyjazdu w tamte strony.

Kanada zrobiła na mnie wrażenie kraju o nieskażonej przyrodzie. W ciągu dwu dni, nie wysiadając z ciężarówki, udało mi się zobaczyć łasiczkę, kilka saren, wiele ptaków, łosia i czarnego niedźwiedzia. Aż trudno sobie wyobrazić, jak może tam wyglądać przyroda, gdy człowiek opuści samochod, szosę i zagłębi się w gąszcz lasu. Kilka zdjęć z tej podróży jest w moim albumie rodzinnym. Można tam zaglądnąć klikając TUTAJ . A ja na koniec zamieszczam zdjęcie misia, który nie był zachwycony tym, że ciężarówka zatrzymała się kilkanaście metrow od niego i pokazal mi swój ogon, majestatycznie i wolno oddalając się do lasu.