Kiedyś trzeba wydorośleć i zacząć w końcu myśleć.

Kiedy byłem małym chłopcem (no, może średnim), bardzo lubiłem słuchać bluesów Tadeusza Nalepy. W jednej ze swych piosenek śpiewał on:

Kiedy byłem, kiedy byłem małym chłopcem, hej,
Wziął mnie ojciec, wziął mnie ojciec i tak do mnie rzekł:
Najważniejsze co się czuje,
Słuchaj zawsze głosu serca, hej!

Kiedy byłem, kiedy byłem dużym chłopcem, hej,
Wziął mnie ojciec, wziął mnie ojciec i tak do mnie rzekł:
Głosem serca się nie kieruj,
Tylko forsa ważna w życiu jest!

Wicher wieje, wicher słabe drzewa łamie, hej,
Wicher wieje, wicher silne drzewa głaszcze, hej,
Najważniejsze to być silnym,
Wicher silne drzewa głaszcze, hej!

Oczywiście Nalepa chciał tu odegrać rolę cynika, ale wszyscy wiedzieliśmy przecież, że to tylko poza. Że tak naprawdę lepiej jest kierować się sercem. Lepiej w moralnym znaczeniu tego słowa. Człowiek uczciwy, dobry chrześcijanin, dobry humanista, człowiek „dobry” kieruje się sercem. Ludzie źli, obojętni na krzywdę innych, interesowni kierują się wyrachowaniem i zimną kalkulacją.

Niedawno w księdze gości przyjaciel, którego poznałem na jakimś forum i zaprosiłem na moją stronę, wpisał takie słowa:

"Witam.

co do zdjęć tych dzieci. uważam że nie sa to jeszcze dzieci, bo gdzieś czytałem że dziecko jako człowiek w łonie matki jest około 4,5,6 miesięcy a te zdjęcia nie sa z tego okresu ciąży więc są to embriony ( chyba ze myle pojęcia ) albo zarodek który nie jest jeszcze człowiekiem. a i nie każdy zarodek przybiera od razu rozpoznawalną postać człowieka , a te zdjęcia są wybrane z pośród kilku tysięcy innych. i dlatego nie uważam ze to są dzieci, za martwe dzieci uważam te porzucone na śmietnikach lub urodzone i zabite zaraz. jestes religijny i napewno nie zgodzisz sie z tym co pisze ale trzeba też podejść obiektywnie do tego."

Podpisano: Dr. West.

Właśnie. Jak to jest z tymi nienarodzonymi dziećmi? Jasne, że nikt z nas nie jest za zabijaniem dzieci, ale przecież środki wczesnoporonne nie zabijają dzieci, ale embriony, czy zarodki, czy jak kto chce, niech to sam nazwie, prawda? A ja jestem nieuczciwy, zamieszczając link do zdjęć ukazujących skutki aborcji dzieci (zarodków?) w dwudziestym tygodniu ciąży.

Czy tak jest rzeczywiście? Spróbujmy tu pomyśleć logicznie. Prawo cywilne mówiące o ochronie zwierząt, karze nie tylko za zabicie dorosłego osobnika, ale i nienarodzonego. Ustawa chroniąca w prawie amerykańskim orła, który jest symbolem tego kraju, karze tak samo za zabicie dorosłego ptaka, jak i za zniszczenie jajka. Logiczne, bo skoro mamy chronić jakiś gatunek zwierząt, to musimy je chronić na każdym etapie jego rozwoju. Gdybyśmy zniszczyli wszystkie orle jajka, to nic by nam nie dało najlepsze nawet prawo chroniące dorosłe osobniki. Żaden z nich by się bowiem nie wykluł.

Oczywiście, że dopiero co zapłodniona komórka nie wygląda jak dziecko. Oczywiście, że patrząc na nią nie mamy żadnych emocji. Jeżeli już jakieś, to obrzydzenie. Nie każdy może patrzeć na takie „flaki” i „bebechy”. Nie każdy uważa biologię za pasjonujący temat. Ale tu nie chodzi o to, co czujemy, ale o to, czym taka komórka jest.

Gdy policja przychodzi na miejsce zbrodni, szuka śladów. Zbiera z ubrania ofiary włosy, próbki zabrudzeń itd. Gdy są one pochodzenia organicznego, bada ich DNA. W ten sposób można z całą pewnością określić, czy ta krwawa plamka to krew napastnika, czy krew z przygotowanego kurczaka z poprzedniej niedzieli. Czy to włos napastnika, czy psa, z którym ofiara bawiła się wczoraj. DNA jednoznacznie określa nam gatunek osobnika.

Komórka ludzka od poczęcia ma ludzkie DNA. Nie jest niczym innym, niż człowiek. Oczywiście, że w rozwoju człowieka dzielimy nasze życie na różne okresy. To fakt, że jesteśmy w pewnym okresie embrionami. Jesteśmy też dziećmi, młodzieńcami, ludźmi dorosłymi i starcami. I co z tego wynika? Czy dlatego, że embrion nie wygląda jak młodzieniec, to znaczy, że mamy prawo decydować o jego życiu? Czy dlatego, że nie odczuwa bólu, że nie płacze, że nie ma jeszcze rozwiniętego systemu nerwowego, to jego życie jest mniej wartościowe? Jak więc określamy wartość ludzkiego życia?

Utylitaryzm, jeden z poglądów filozoficznych wyznawanych przez Spartan i nazistów, uczy, że wszystko jest moralne, co w wyniku przynosi więcej dobrego niż złego. A ponieważ sami utylitaryści (czy utylitarianie) decydują, co jest dobrem, a co złem, mogą sami układać sobie kodeksy moralne. Dla Spartan kalekie dziecko nie miało wartości, więc moralne było jego zabicie. Dla nazistów Żydzi, Cyganie, Słowianie nie mieli żadnej wartości. No, może wartość zwierząt roboczych i naturalnego surowca. Można ich było zaprząc do roboty, zanim się ich zabiło, a po zabiciu przerobić na mydło. Ale nasza cywilizacja, chrześcijańska cywilizacja nauczyła nas czegoś innego.

Bóg stał się człowiekiem, by być jednym z nas, ale przez to myśmy się stali Jego braćmi. Abyśmy z Synem mogli mówić „Abba”, „Ojcze” Bogu Ojcu. Byśmy mogli powtórzyć za świętym Janem: „Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy.” (1 J 3,1a). Ale przez ten czyn życie ludzkie nabrało niesamowitej wartości. Bóg nie został aniołem, nie został Serafinem, Cherubem, nie został lwem, smokiem, drzewem, słońcem ani żyrafą, ale został człowiekiem. Pokazał nam, że to życie człowieka warte było tyle, że On postanowił je zbawić. Dlatego nie mamy prawa nikogo tego życia pozbawiać. Nawet tej osoby, która na razie jest tylko jedną komórką.

Biblia pokazuje nam piękną scenę, gdy Maryja z nienarodzonym Jezusem odwiedza swą krewną, Elżbietę, która także jest dopiero w ciąży, a ta mówi:

Wydała ona okrzyk i powiedziała: Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. (Łk 1,42-44)

Ani Jezus, ani Jan jeszcze się nie narodzili, ale Biblia wyraźnie mówi o nich jako o osobach: O naszym Panu i o dzieciątku. I o ile wiemy, że Jan miał już ponad trzy miesiące od poczęcia, to Jezus najprawdopodobniej był tylko „embrionem”, czy „zarodkiem”. Ciągle był naszym Panem, Bogiem, stwórcą całego wszechświata.

Ale ponieważ jednak ludzie jednak kierują się uczuciami bardziej, niż logiką, dlatego też link do zabitych, nienarodzonych dzieci pokazuje właśnie to: Nienarodzone dzieci. Dzieci, które już mają rączki, nóżki, które cierpiały, gdy je zabijano, odczuwały niesamowity ból. Chcę je pokazać, by zaszokować. By przez odczucia zmusić do myślenia. By wyrwać niektórych z ich stanu błogiej ignorancji, w którym to stanie zaprzeczają niezaprzeczalnym faktom: Nienarodzone dziecko, nie narodzony embrion i nienarodzona, zapłodniona ludzka komórka jest CZŁOWIEKIEM.
Nie dlatego więc Kościół, i nie tylko Kościół, broni każdego życia, że dzieci są śliczne, wzruszające, pachnące i słodkie. Nie na tym polega tego życia wartość. Wartość dziecka kalekiego, chorego, przykutego do wózka, nienarodzonego, wartość człowieka starego, ubogiego, mądrego, wpływowego, wartość każdego człowieka wynika z czegoś zupełnie innego.

Jak wszyscy odwiedzający tę stronkę już pewnie wiedzą, moja córeczka urodziła się w 24. tygodniu ciąży. Była mniejsza, niż niektóre z tych zabitych dzieci, do których jest link na mojej stronie. Nikt mi nie powie, że nie była ona człowiekiem. Nikt mi też nie powie, że jest jakakolwiek różnica między dzieckiem, które jest jeszcze pod sercem u mamy, a dzieckiem, które się już urodziło. Nikt i też nie powie, że człowiekiem jest się od dwudziestego, czy dziesiątego, czy czterdziestego tygodnia od poczęcia. Tym człowiekiem bowiem albo się jest od początku, albo nie jest się nim nigdy.

A nawet, gdyby tak miało być, że człowiekiem się stajemy w którymś dniu po poczęciu, to gdy nie wiemy z całą pewnością kiedy się to staje, jakie mamy prawo podejmować ryzyko? Czy, gdy firma budowlana ma wysadzić stary drapacz chmur i nie jest pewna, czy wszyscy go opuścili, na wszelki wypadek odpala dynamit? Czy, gdy jesteśmy na polowaniu i usłyszymy głosy i trzask gałęzi, ale nie jesteśmy pewni, czy to nasi towarzysze, czy dzika zwierzyna, pociągamy za cyngiel? W każdej z takich sytuacji wolimy być zbyt ostrożni, by nie zranić, czy nie zabić przypadkowo innego człowieka. W każdej, z wyjątkiem aborcji.

Rozumiem, że Dr. West nie jest człowiekiem wierzącym, skoro napisał pod moim adresem: „jesteś religijny i na pewno nie zgodzisz się z tym co piszę”, ale mówi on też, że: „trzeba też podejść obiektywnie do tego”. A ja niczego innego tutaj nie robię. Bowiem skoro obiektywnie życie ludzkie ma obiektywnie jakąkolwiek wartość, to ma ją zawsze. Niezależnie od tego, czy to życie embriona, czy dziecka, czy laureata Nobla, czy kaleki, czy Murzyna, czy Żyda, czy mnie i Ciebie. Jedyną alternatywą jest tutaj utylitaryzm, hedonizm, relatywizm i indyferentyzm. Jeżeli jednak tak ma być, to żaden z nas nie powinien się czuć bezpiecznie. Jeżeli nie możemy obronić życia najsłabszych z nas, to jest to tylko kwestia czasu, kiedy z katów sami staniemy się ofiarami.